Leonardo Da Vinci

Leonardo Da Vinci:

Yaşamı

Leonardo da Vinci, 15 Nisan 1452'de İtalya'nın Floransa kenti yakınlarındaki küçük bir kasaba olan Vinci'de noter Messer Ser Piero da Vinci ve Caterina isimli bir köylü kadının evlilik dışı çocuğu olarak dünyaya geldi. Leonardo'nun doğduğu yıl babasının başka bir kadınla evlenmesi üzerine Leonardo'ya beş yaşına kadar annesi baktı.

Annesi bu sıralarda evlendirilince, Leonardo büyükannesi ve büyükbabasıyla yaşamaya başladı ancak 1466 yılında ikisinin de peş peşe ölmesi üzerine babası Leonardo'yu yanına aldı.

Leonardo evlilik dışı bir çocuk olduğundan, dönemin şartları gereği üniversiteye gitmeye hakkı yoktu ancak küçük yaşlardan itibaren resim yapmaya meraklı olan Leonardo'nun çizimleri babasının dikkatinden kaçmadı ve onları Floransalı resim ve heykel ustası Andrea del Verrocchio'ya gösterdi. Leonardo'nun çizimlerini beğenen Verrocchio onu yanına çırak olarak aldı. Çıraklığı süresince Leonardo resim, heykel, mimari, geometri, doğa bilimleri ve müzik gibi geniş bir yelpazede tecrübe edindi.

Kariyeri

1482 yılında Verrocchio’nun yanından ayrılarak yeni bir başlangıç yapmak üzere Floransa’dan Milano’ya gitti; sanatçı ve mühendis olarak Milano’da II Moro olarak tanınan Ludovico Sforza’nın hizmetine girdi. Milano’daki ilk işi, 1483 tarihli San Francesco Grande Kilisesi şapeli için büyük bir altar panosunun orta bölümünü oluşturacak olan “Kayalıklar Madonnası” tablosu oldu.

Leonardo bir yandan Sforza ailesinin merasimleri ve kent festivallerinde kullanılan dekorları ve kostümlerini tasarlıyor öte yandan askeri mühendis ve mimar olarak da çalışarak bina, uçan makineler ve silah tasarımları yapıyordu.

Figür eskizleri için yaptığı incelemeler Leonardo’nun insan vücuduna ve dolayısıyla anatomiye olan ilgisini artırdı ve 1480’lerde Leonardo bilimsel ve anatomik çalışmalarına ağırlık vermeye başladı. 1480’lerin sonlarında ise ilk kez insan vücudunun oranları, anatomi ve fizyoloji konularında çalışmalar yaptı.

Leonardo, Milano döneminde her alandaki düşüncelerinden notlar almaya da başlamıştı. Çizimlerinde de yazılarında da solak olmasından ötürü soldan sağa doğru not alıyordu. Bu yazım şekli aynı zamanda mürekkebin bulaşmasını da engelliyordu.

Bu dönemde Leonardo, çağdaşı olan iki büyük sanatçı Michelangelo Buonarroti ve Raffaello ile tanıştı. Raffaello Mona Lisa’ya hayran kalmıştı ve hatta üzerinde çalışma imkanı bile oldu. Leonardo ile Michelangelo arasında ise bir çekişme başladı. Floransa yönetimi, hükümet konağı Palazzo Vecchio’nun büyük salonunun duvarlarını şehrin tarihine dair büyük duvar resimleriyle donatmayı kararlaştırmıştı. Leonardo’dan “Anghiari Savaşı” temalı bir resim istendi. Michelangelo’nun “Cascina Savaşı” konulu resmi ile karşılıklı sergilenecekti. Ancak her iki resim de bitirilemedi.

Bir süre sonra geçirdiği felç sonucu bedeninin sol tarafı etkilense de çalışmalarına devam etti ancak resim çalışmalarını ağırlıklı olarak öğrencisi ve kadim dostu olan Melzi yapıyordu. Fırça pek kullanamıyor olsa da çizime ağırlık veriyor, desen çalışmaları ve tufan konulu gerçeküstü çizimler yapıyordu.

1518’de sağ koluna felç inen ve yatağa mahkum olan Leonardo 2 Mayıs 1519’da 67 yaşında Cloux Şatosu’nda hayatını kaybetti ve buradaki St. Florentin Manastırı’nın kilisesine gömüldü.

Tekniği

Leonardo çeşitli yüzeylere boyandı. Bazen ıslak sıva kullanmış veya bazen kuru taş duvara boyanmıştır. Genellikle toprak pigmentlerinden el yapımı yağlı boyalar kullanırdı. Daha sonra yumurta akından tempura kullandı ve tuval ve ya tahta üzerine. Paletinde dar bir ton aralığında sessiz, topraklı yeşillikler, yeşillikler ve maviler vardı. Bu, resimdeki unsurlara bir birlik duygusu kazandırdı. Onun için yoğun renkler ya da karşıtlıklar yok, bu yüzden Mona'nun dudakları için parlak kırmızılar ya da gözleri için mavi yok tabi yine de neden kaşları olmadığını açıklamıyor!

Leonardo Chiaroscuro' da “açık / karanlık” anlamına gelen bir İtalyanca terimidir. Bu teknik, Isaacson'a göre, ışık ve gölgenin plastisite ve üç boyutlu hacmin yanılsamasını elde etmek için bir modelleme tekniği olarak zıtlıklarını kullanır. Leonardo'nun teknikteki versiyonu, daha doygun ya da daha zengin bir renk yapmaktan ziyade siyah pigmentler ekleyerek bir rengin karanlığını değiştirmeyi içeriyordu.